Laus lóð og vélar eru sitthvor hluturinn þó sami vöðvinn sé æfður.
Það er að verða sígilt umræðuefni hvort æskilegra sé að æfa í æfingatækjum eða nota laus lóð. Hér áður fyrr voru fyrst og fremst laus lóð í æfingastöðvum en þegar almenningur tók að stunda æfingastöðvarnar af kappi vildu eigendur æfingastöðva frekar æfingatæki vegna öryggissjónarmiða. Hagnaðarsjónarmið kunna einnig að hafa ráðið nokkru um þessa þróun.
Í fljótu bragði virðist hnébeygjan og fótapressan svipaðar æfingar. Á þessum æfingum er hinsvegar risastór munur. Hnébeygjan byggist á lokaðri hreyfiorku (closed chain kinetic) en fótapressan á opinni hreyfiorku (open chain kinetic). Með lokaðri hreyfiorku er átt við að annað hvort neðri eða efri hluti líkamans snertir gólfið í hreyfingunni.
Lyftingar með lausum lóðum byggjast á því að hryggurinn haldi jafnvægi – sem eykur álagið vegna æfingarinnar. Æfingar með lausum lóðum koma einnig af stað meiri taugatengdum hormónaviðbrögðum í líkamanum samkvæmt rannsókn Aaron Shaner og Disa Hatfield.
Aukin hormónaviðbrögð líkamans við æfingum með laus lóð virðast auka nýmyndun vöðva og efla styrk meira en tæki. Vísindamennirnir sýndu fram á að framleiðsla líkamans á testósteróni og vaxtarhormónum var meiri eftir hnébeygjuæfingar en fótapressu. Engu skipti þó upplifun þeirra sem æfðu á álaginu virtist svipuð.
Samkvæmt niðurstöðum þeirra félaga má ætla að hormónaviðbrögð líkamans séu meiri þegar stórir vöðvahópar í neðri hluta líkamans eru æfðir með lausum lóðum í samanburði við æfingar í tækjum.
(Journal Strength Conditioning Research)